ครั้งแรกมันง่ายที่จะสันนิษฐานว่า “ธรรมชาติ” เป็นสิ่งที่มีบางสิ่งบางอย่างคงที่ตามธรรมชาติ แต่ไม่ใช่: อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในแง่ที่เรียบง่าย มันคงที่และมีพลังในเวลาเดียวกัน สภาพแวดล้อม – ธรรมชาติที่เลือก – แปลงตัวเอง สัญลักษณ์หยินและหยางที่มีชื่อเสียงของลัทธิเต๋าจับภาพนี้อย่างสวยงาม สำหรับลัทธิลัทธิเต๋า – ความจริงนั้นประกอบด้วยสองหลักการที่ขัดแย้งกันซึ่งมักจะแปลว่าเป็นผู้หญิงและผู้ชายหรือแม้แต่แคบกว่าในฐานะผู้หญิงและผู้ชาย อย่างไรก็ตามหยินและหยางมีความเข้าใจที่ถูกต้องมากขึ้นว่าเป็นความสับสนวุ่นวายและระเบียบ สัญลักษณ์ลัทธิเต๋าเป็นวงกลมล้อมรอบงูคู่หัวจรดหาง ความโกลาหลของงูสีดำมีจุดสีขาวอยู่ในหัว